hothouse earth

όπως διάβαζα για το Λα Νίνια, θυμήθηκα:

το έδαφος της Σιβηρίας λιώνει
είναι χώμα με παγωμένο νερό και η άνοδος της θερμοκρασίας λιώνει τον εγκλωβισμένο πάγο με αποτέλεσμα την αποσταθεροποίηση του εδάφους επηρεάζοντας και την στατικότητα των κτηρίων
(πληροφορία χρόνων πριν από σήμερα)

ο πληθυσμός της Τούνδρας αναπτύσσεται και τρώει εδάφη που ανήκουν στην Στέπα
αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ζώα που εκτρέφονται με υλικά από τις στέπες να μετοικούν
μαζί τους μεταναστεύουν και οι άνθρωποι που οι ασχολίες τους συνδέονται με τα ζώα της στέπας
μιλάμε δηλαδή και για οικολογικούς μετανάστες, πλέον
(ντοκιμαντέρ: από τις λίμνες της Μογγολίας στην Μόσχα)

στην Μογγολία είδαν το έδαφος να ρέει, για πρώτη φορά, πρόσφατα

εγκλωβισμένο ένα υψηλό βαρομετρικό πάνω από την Σκανδιναβία, προκαλεί ρεύματα θερμού αέρα στα οποία οφείλονται οι υψηλές θερμοκρασίες στην Ευρώπη αυτήν την εποχή, μαζί με το φαινόμενο Λα Νίνια του Ειρηνικού

αναλογιζόμενη το φαινόμενο της "ζυγοστάθμισης" της Γης στην περίπτωση των πολύ μεγάλων σεισμών [προκαλείται ένας αναλόγου μεγέθους σεισμός σε διαμετρική και συμμετρική θέση ώστε να επανέλθει ο άξονας της στην αρχική του γωνία στρέψης από την οποία παρέκκλινε μετά τον σεισμό - μιλώντας για σεισμούς 8+ R], σκεφτόμουν πως, ένας τρόπος να αντιμετωπιστεί εκείνο το υψηλό βαρομετρικό, είναι να προκαλέσουν οι επιστήμονες ένα χαμηλό βαρομετρικό στο νότιο ημισφαίριο, πχ Αφρική, θυσιάζοντας "κάτι"

σήμερα διάβασα: χιόνισε στην Σαουδική Αραβία (αν δεν είναι χόακς)

να που η φύση γίνεται ρυθμιστής του εαυτού της
γίνεται;
αρκεί;
θα δείξει

---



© Assimina

"δεν γνωρίζουμε ένα ιώτα" (*)

πρώτη αυγούστου 2018 την ημέρα που τελείωναν τα αποθέματα της γης (αλήθεια! πώς γίνεται αυτή η μέτρηση, αναρωτιέμαι καθώς διαβάζω κι άλλες ημερομηνίες με το ίδιο θέμα πριν από αυτήν...) και θα έπρεπε να εφεύρουμε τρόπους παραγωγής νέων ή υπερεκμετάλλευσης όσων έμειναν(!), την ίδια εκείνη ημέρα διάβασα ξανά εφημερίδα χάρτινη, μετά από καιρό και χάριν του άρθρου για το Λα Νινια (ποιος δεν ξέχασε το Ελ Νίνιο;) και πλήκτρισα το ονοματεπώνυμό μου στο ψαχτήρι της google, μετά από καιρό επίσης

δεν θυμάμαι αν το είχα δεί τότε, το είδα όμως την πρώτη αυτού του μήνα

ένα ποστ στο μπλογκ του poetix όπου υπάρχουν αναρτημένες επιλογές από τη βραχεία λίστα του διαγωνισμού Κάτιας Γρηγορίου - Θεοχαράκη εκείνης της χρονιάς πριν έξι από σήμερα έτη, σελίδα πέντε

αυτή λοιπόν είναι η "πηγή" άντλησης και των δικών μου δύο από τα μικρά ποιήματα του "οι απέναντι": το ομότιτλο "οι απέναντι" και το "post it"

από εδώ λοιπόν, ενδεχομένως αντιγράφουν κι επικολλούν οι ανθολόγοι του fb ψευδίζοντας μια κάποια αρέσκεια να προσελκύσουν ενδιαφέρον, ευγνωμοσύνη και τα συνεπακόλουθα, σκέφτηκα μπορεί κακεντρεχώς αλλά πώς αλλιώς αφού είμαι από τους τελευταίους μετρημένους στα δάχτυλα (υπερβολή συναισθηματικής συμφόρησης), που αγοράζουν τα βιβλία των άλλων και ...

Η επιλογή του Ντ. Σιώτη λοιπόν, και εκείνη του Β. Λαλιώτη αργότερα, με το: "στιγμιότυπο στη Σόλωνος", θα καθορίσουν την αναγνωρισιμότητά μου (ίσως) από μεταφορά στίχων στον αναγνώστη μεταεκδοτικά Ίσως 

Επίσης, αναμενόμενο αλλά πάντα εντυπωσιακό όταν το ξαναβλέπεις και το  μετράς, γεγονός είναι πως η εικόνα που έχεις στους ανθρώπους, είναι εκείνη που αναγνώρισαν σε σένα ευθύς εξ αρχής και την διαφοροποίησή της δεν αποδέχονται ούτε καν στην στιχουργική σου: οι δικοί μου φίλοι, όσοι με γνώρισαν καλά, με θέλουν πολιτικό πρόσωπο και στην ποίησή μου 

(*) Έκφραση που βρήκα ξαναδιαβάζοντας τον Άμλετ σε μετάφραση Βασίλη Ρώτα και πιο πρόσφατα σε κάποιο ακόμη κείμενο, μυθιστορήματος αυτό, και που δεν γνωρίζει κανείς να μου μεταφέρει την προέλευση Καθώς εντυπωσιάστηκα και δεν έπαψα να θυμάμαι την έκφραση, της δίνω τη δική μου έννοια να με αντιπροσωπεύει σε μερικές σκέψεις Η μεταφορά της έκφρασης έγινε από μνήμης γι αυτό ίσως και να παραποιήθηκε κάπως

© Assimina