απέθαντοι στο διαδίκτυο;

 είναι μήνες που έχω πάρει την ειδοποίηση για το farewell του Wikispaces
έναν διαδραστικό σε πραγματικό ή όχι χρόνο, χώρο, όπου ευχαριστηθήκαμε να δουλεύουμε με τους μαθητές μου, αποθηκεύοντας μεγάλο μέρος των θεμάτων όπου δραστηριοποιηθήκαμε και που άφηνε το ίχνος της ύπαρξης όλων μας και του σχολείου και συνεργατών

πάει καιρός που το Kizoa ειδοποιεί για ανάλογα και ζητά αναβάθμιση με συνδρομή
το Issuu κάτι ανάλογο και είμαι σχεδόν σίγουρη πως αν ανοίξω και το Glogster, θα με περιμένει κάτι παρόμοιο
αναφέρθηκα σε μερικούς από τους χώρους όπου αποθηκεύσαμε τη δουλειά και την ταυτότητά μας, όσοι εργαστήκαμε σε προγράμματα στα έτη 2010 - 2013, από το 1ο Γυμνάσιο Ζεφυρίου, αλλά και κατά μόνας

προχθές έλαβα ειδοποίηση από τον Στράτο Φουντούλη πως ο server που φιλοξενούσε το e-περιοδικό Staxtes.com, "εξαφανίστηκε" και το περιοδικό δεν υπάρχει πια!
μια δουλειά δεκαπέντε χρόνων: 2003-2018


 απέθαντοι στο διαδίκτυο;
φαίνεται πως όχι
όχι, εξ αφορμής του κέρδους
όχι, εξ αφορμής ανήθικων επιλογών και πράξεων των χάκερ


χαρτί μολύβι μνήμη και λόγος
ίσως οι αιώνιες μηχανές αναπαραγωγής "αθανασίας", αλλά κυρίως επικοινωνίας 

06.10.18
ανανέωση

ποιός ξέρει και πόσα ακόμα;

© Assimina

under construction

αφορά τη γλώσσα

υπάρχει κάτι πάνω από τις σπουδές (αν υπάρξουν ως επιλογή του ατόμου και δυνατότητα εξεταστικού συστήματος και άλλων συγκυριών), και πάνω από τα σινάφια 

κι αυτό είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος και το γύμνασμά του ώστε το άτομο να αναπτύξει όλες ή όσες δεξιότητες μπορέσει και στο βαθμό που δύναται, με σκοπό την ένταξή του στο  κοινωνικό σύστημα που το αναθρέφει

αυτό και μόνο, κατά τη γνώμη μου, είναι ο λόγος που θα έπρεπε, εντός ενός εκπαιδευτικού συστήματος που χτίστηκε ή χτίζεται να εξυπηρετεί το παραπάνω (ένταξη), να διδάσκονται όλα τα πεδία που θα εξυπηρετούσαν τον στόχο

από τα σχολικά μου χρόνια στο γυμνάσιο της εποχής, θυμάμαι λίγα γεγονότα, κυρίως εκείνα που μου προκάλεσαν γέλιο ή άγχος, και την καθηγήτρια της οικιακής οικονομίας να λέει γιατί οφείλει να υπάρχει ένα παράθυρο στο ύψος της ματιάς μας πάνω από τον νεροχύτη...

© Assimina