ο φίλος μου Σωτήρης Κανελλόπουλος για το "νοτιοανατολικό βλέμμα"...

...κι η κουβέντα μας στο facebook

(θέλω να το θυμάμαι και να υπάρχει σαν αρχείο εδώ)

Σε ε υ χ α ρ ι σ τ ώ όχι (μόνο) για την προβολή του βιβλίου, αλλά για εκείνα που ξεχώρισες (μπαίνοντας στη ψυχή και το νου μου)
Σε ευχαριστώ γιατί ξέρω πως βρίσκεσαι σε μια φάση η οποία ελάχιστα περιθώρια αφήνει για περαιτέρω ασχολίες κι ειδικά να συγκεντρωθείς σε ανάγνωση και λόγο στο ανάγνωσμα
το περίμενα απο εσένα, αλλά όχι τώρα
όχι μέσα στη ...φάση
Σε ευχαριστώ και γιατί ήσουν πάντα εκεί όσο κι αν ψήλωνα κι όταν σε χρειαζόμουν
[άλλωστε, είσαι από τους ελάχιστους που με τραβάνε να ψηλώσω χρόνους δέκα τώρα... :) :) :)]

Ο καλός μου φίλος Σωτήρης , τότε, Ιούλιος του 2014, για το "νοτιοανατολικό βλέμμα":

Το βιβλίο της Assiminas έφτασε εγκαίρως στα χέρια μου και ήμουν μια από τις λίγες, καθώς ξέρω, επιλογές της ποιήτριας, να μου το εμπιστευθεί.
ΕΓΩ όμως - με τα γνωστά εγωκεντρικά μου, γι αυτό και τα κεφαλαία- έβαλα άλλες προτεραιρότητες.
Κακώς.
Κι εδώ λοιπόν μπαίνει η συγγνώμη, που αισθάνομαι ότι πρέπει να ζητήσω.
Και την εννοώ.

Μετά, ήρθαν άλλα· να μην κουράζω με τα προσωπικά. Έμεινε η πρόθεσή μου να γράψω τις σκέψεις, όμορφες σκέψεις για τις πολύ δυνατές εικόνες που φτιάχνει η ποιήτρια -και φίλη μου- με τη γραφίδα της.
Για την καταγραφή των συναισθημάτων που γεννούν οι λέξεις που προσεκτικά επιλέγει, ακόμα κι όταν αυτές δείχνουν την άλλη της ιδιότητα· την επιστημονική.
Φυσικός είναι η Ασημίνα!

Κάθε ημέρα και αναβολή. Αλλά μέχρι εδώ ήταν.
Σήμερα θα γράψω.
Θα γράψω για την ποίηση της Ασημίνας. Για τη ματιά της που βλέπει τα πράγματα, -εικόνες, καταστάσεις, γεγονότα, σκέψεις, πολιτικές- και τα μετρατρέπει σε λέξεις που μπορούν να στοιχηθούν αφού "οι σκέψεις δηλώνουν αδυναμία".
Θα γράψω για την ποίηση της Ασημίνας και την αγωνία τής μοναξιάς που αναδύεται μέσ' απ τις γραμμές της.
Σχεδόν ερωτική αυτή η αγωνία· "οι φίλοι χάνονται όταν ψηλώνεις", αλλά "μόνο .. μη χαθείς τελείως! " Μπορεί κάποια στιγμή να σε χρειαστώ".
Θα γράψω για τον αγώνα της να βρει "μια λέξη που από μόνη της θα περιγράφει τη ζωή"
Θα γράψω για τα ποιήματα και τα πεζά σαν ποιήματα, που περιέχει το μικρό το δέμας, 90 σελίδες με τίτλο αυτό της φωτογραφίας, "νοτιοανατολικό βλέμμα", βιβλίο που έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις "Ενδυμίων".

Μα αν όλα αυτά τα γράψω, τι θα μείνει να διαβάσει ο αναγνώστης;
Και πώς μπορώ άραγε να αποδώσω την ομορφιά του δικού της λόγου;
Καλύτερα να μείνω σε αυτά.
Και να ευχηθώ στην ποιήτρια, καλοτάξιδο νάναι ΚΑΙ τούτο το βιβλίο της, αλλά και να προτείνω σε φίλους τε και γνωστούς που κάτι όμορφο -και όχι απλοϊκό- θα ήθελαν για συντροφιά τις ώρες της δικής τους ανάγκης για περισυλλογή, να σπεύσουν να το προμηθευτούν.

© Assimina

φιλοσοφίες, πέντε έτη πλην δώδεκα ημέρες από την συνταξιοδότηση

κάτω από την επήρεια του αναισθητικού για μια μικρή επέμβαση, τη ζέστη από την έξω ατμόσφαιρα και το χουρχουρητό του κλιματιστικού, το ρεπερτόριο του "εν λευκώ", σα φωνή θεού με έφερε σε κατάσταση φιλοσοφικής ύπνωσης με τους εξής δύο προβληματισμούς:

1. δεν μπορείς να αμύνεσαι επιτιθέμενος διαρκώς ως δάσκαλος, στις διαθέσεις του ακροατηρίου σου
   κάποτε, χαλαρώνοντας ας αφεθείς στους κυματισμούς της μάζας που φιλοξενεί η εκάστοτε αίθουσα και τότε μπορώντας να αφουγκραστείς το λόγο, θα δημιουργείς δρόμους
2. αν εφάρμοζα στην τάξη, τις προτροπές ή θέσεις, απόψεις, των επαφών μου στο φβ, σε διάφορα κοινωνικά θέματα ή θέματα συμπεριφοράς, οι ίδιοι εκείνοι οι ...μέντορες, θα ήταν όσοι θα με καταδίκαζαν με κάθε τρόπο σε κάθε τόπο
   δεν ξέρω πόση συνείδηση έχουν των λεγομένων τους ως γενικεύσεις
   πολλές από αυτές, ωθούν, προτρέπουν στην αδιαφορία ή και τον προπηλακισμό ατόμων που στερούνται κοινωνικών και διανοητικών δεξιοτήτων με αρνητικά αποτελέσματα στις προσεγγίσεις θεμάτων, ανθρώπων, λόγου

φιλοσοφίες, πέντε πλην δώδεκα ημερών, έτη από την συνταξιοδότηση και με αφορμή τον διαδικτυακό μου περίγυρο και μνήμες
μια αναγνώριση που θα έρθει στο μέλλον των παιδιών, ακόμη κι εκείνων που σε κορόιδεψαν


© Assimina