Έλαβα κι εγώ σήμερα το τεύχος 97 – 98 του περιοδικού «εμβόλιμον»
Στο πρώτο ξεφύλλισμα το βλέμμα μου συγκράτησαν δύο τίτλοι ανάμεσα σε πολλούς άλλους: ο ένας: «ποίηση χωρίς εικόνα είναι σώμα χωρίς ψυχή» και ο άλλος: Η ποίηση των Ταλιμπάν
Στον πρώτο στάθηκα με αφορμή αφιέρωση συγγενούς πίσω από φωτογραφία του – 1938 – την οποία έχω δώσει στο περιοδικό λόγου «παρέμβαση» για το αφιέρωμά του το σχετικό με τον χρόνο, κι έδειχνε την σύνδεση ψυχής και εικόνας
Στον δεύτερο γι’ αυτό καθ’ αυτό το θέμα του που μού κέντρισε την περιέργεια
Ξεχωριστά, το αφιέρωμα στον Δημήτρη Ιορδ. Καρασάββα, τον Βεροιώτη ποιητή, όπου μέσα από κείμενα φίλων, συμπατριωτών και συναδέλφων του δίνεται η εικόνα του ποιητή ανθρώπου, αλλά και των παρουσιαστών, αφού, όπως συνήθισα να ισχυρίζομαι από παλιά σε φίλο ποιητή: ο τρόπος που κάποιος μιλάει για τους άλλους προσφέρει υλικό να μάθεις για τον ίδιο.
Κι άλλες, όμως, αξιανάγνωστες τουλάχιστον, συμμετοχές. Μην μακρηγορώ.
Τέλος, όσον αφορά στη δική μου συμμετοχή, ένα ειλικρινές ευχαριστώ στον Γιώργο Χ. Θεοχάρη και την συντακτική επιτροπή για την ευκαιρία της συμμετοχής στο περιοδικό
κι ένα ακόμη στον Κώστα Θ. Ριζάκη καθώς:
έβαλα τη μαγιά κι έβαλε το ψήσιμο
Ή, έβαλα τις κλωστές κι έκανε το γνέσιμο
Ή, επειδή με την επιμέλεια στο ποίημα μού έδειξε έναν άλλον τρόπο ποιητικής ρητορικής ξεδιπλώνοντας την θαυμαστή δεξιότητά του στο θέμα.
Ο Βασίλης Λαλιώτης σε κάποιο από τα παλιά του ποιήματα έγραφε: «το μη διδασκόμενο είναι σπατάλη εκδοχών και δεν δίνεται, δείχνεται». Ίσως το έχουν πει κι άλλοι κι ενδεχομένως καλύτερα, εγώ αυτό θυμάμαι, και το έβλεπα να ενεργεί στις λίγες ευκαιρίες συνεργασίας για επιμέλεια των ποιημάτων μου με τον Κώστα Θ. Ριζάκη.
Περισσότερα στο μέλλον, αν αξιωθώ.
Προς το παρόν και σε επανάληψη: ευχαριστώ.
.
.
.
σ.σ.: (εκ των υστέρων) εδώ, στην παράγραφο όπου αναφέρεται ο Βεροιώτης ποιητής Δημήτρης Ιορδ. Καρασάββας και στην σειρά του λόγου: από κείμενα φίλων, συμπατριωτών και συναδέλφων, όφειλα να προσθέσω και το: ομότεχνων
οι λέξεις όμως κρύβονται όταν τις ψάχνω
διόρθωση, 23 07 2023
Στο πρώτο ξεφύλλισμα το βλέμμα μου συγκράτησαν δύο τίτλοι ανάμεσα σε πολλούς άλλους: ο ένας: «ποίηση χωρίς εικόνα είναι σώμα χωρίς ψυχή» και ο άλλος: Η ποίηση των Ταλιμπάν
Στον πρώτο στάθηκα με αφορμή αφιέρωση συγγενούς πίσω από φωτογραφία του – 1938 – την οποία έχω δώσει στο περιοδικό λόγου «παρέμβαση» για το αφιέρωμά του το σχετικό με τον χρόνο, κι έδειχνε την σύνδεση ψυχής και εικόνας
Στον δεύτερο γι’ αυτό καθ’ αυτό το θέμα του που μού κέντρισε την περιέργεια
Ξεχωριστά, το αφιέρωμα στον Δημήτρη Ιορδ. Καρασάββα, τον Βεροιώτη ποιητή, όπου μέσα από κείμενα φίλων, συμπατριωτών και συναδέλφων του δίνεται η εικόνα του ποιητή ανθρώπου, αλλά και των παρουσιαστών, αφού, όπως συνήθισα να ισχυρίζομαι από παλιά σε φίλο ποιητή: ο τρόπος που κάποιος μιλάει για τους άλλους προσφέρει υλικό να μάθεις για τον ίδιο.
Κι άλλες, όμως, αξιανάγνωστες τουλάχιστον, συμμετοχές. Μην μακρηγορώ.
Τέλος, όσον αφορά στη δική μου συμμετοχή, ένα ειλικρινές ευχαριστώ στον Γιώργο Χ. Θεοχάρη και την συντακτική επιτροπή για την ευκαιρία της συμμετοχής στο περιοδικό
κι ένα ακόμη στον Κώστα Θ. Ριζάκη καθώς:
έβαλα τη μαγιά κι έβαλε το ψήσιμο
Ή, έβαλα τις κλωστές κι έκανε το γνέσιμο
Ή, επειδή με την επιμέλεια στο ποίημα μού έδειξε έναν άλλον τρόπο ποιητικής ρητορικής ξεδιπλώνοντας την θαυμαστή δεξιότητά του στο θέμα.
Ο Βασίλης Λαλιώτης σε κάποιο από τα παλιά του ποιήματα έγραφε: «το μη διδασκόμενο είναι σπατάλη εκδοχών και δεν δίνεται, δείχνεται». Ίσως το έχουν πει κι άλλοι κι ενδεχομένως καλύτερα, εγώ αυτό θυμάμαι, και το έβλεπα να ενεργεί στις λίγες ευκαιρίες συνεργασίας για επιμέλεια των ποιημάτων μου με τον Κώστα Θ. Ριζάκη.
Περισσότερα στο μέλλον, αν αξιωθώ.
Προς το παρόν και σε επανάληψη: ευχαριστώ.
.
.
.
σ.σ.: (εκ των υστέρων) εδώ, στην παράγραφο όπου αναφέρεται ο Βεροιώτης ποιητής Δημήτρης Ιορδ. Καρασάββας και στην σειρά του λόγου: από κείμενα φίλων, συμπατριωτών και συναδέλφων, όφειλα να προσθέσω και το: ομότεχνων
οι λέξεις όμως κρύβονται όταν τις ψάχνω
διόρθωση, 23 07 2023
από τον χώρο μου στο f/b
η ανάρτηση γίνεται κ α ι για να θυμάμαι, να χαίρομαι κι ε υ χ α ρ ι σ τ ώ