Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

Βασίλης Λαλιώτης: Υπομόχλιο - με αφορμή την ποίηση της Ασημίνας Λαμπράκου


(ας το θυμάμαι)




 «…η ποίησή της και η εμμονή της να καταγράφει ευθαρσώς το λεκτικό που της έρχεται στα πλήκτρα κατά την εσωτερική ρυθμολογία του βηματισμού της σκέψης της, την κάνει μέρος μιας ολόκληρης παράδοσης»

το κείμενο παρουσίασης από τον ποιητή-μεταφραστή Βασίλη Λαλιώτη
όπως αναρτήθηκε από το Στράτο Φουντούλη



© Assimina

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Στο τέμπο της μεγάλης ζέστης.


Στο τέμπο της μεγάλης ζέστης.

Ακούς τους Αυτομαστιγούμενους της Δευτέρας σε κόπια και νοιώθεις την ανάγκη να επικαλεστείς τα θεία τη στιγμή που ο Παστάκας αρχίζει να γυρίζει το πιατάκι προκαλώντας πνευματιστική σύνοδο. Διαλοσεισμοί δικαίως, λες κι επικαλείσαι.

Εν τω μεταξύ…
έχεις αγοράσει ένα nokia smartphone 17 περίπου μήνες πριν. Το έχεις βάλει να λειτουργήσει χωρίς να διαβάσεις το manual. Θα το ανακαλύψεις με τον καιρό όπως και τους ανθρώπους. Λειτουργεί.
πριν μια μέρα έχεις λάβει ένα μήνυμα στο κινητό σου με περίεργη αρχή +45-------- και χαρακτήρες μηνύματος ούτε λατινικούς ούτε ελληνικούς, αλλά σύμβολα. Το έχεις σβήσει χωρίς να το ανοίξεις. Το ξεχνάς.

Σήμερα έχεις λόγο να επικοινωνήσεις τηλεφωνικά με τον Μιχάλη. Τον ψάχνεις στο κουτάκι των επαφών του κινητού σου. Δεν τον βρίσκεις. Επαναλαμβάνεις. Επαναλαμβάνεται και το τίποτα. Θα το βρω από τον Βάσο, σκέφτεσαι. Ψάχνεις τον Βάσο ανάμεσα στις επαφές σου στο δικό του κουτάκι επαφών στο τηλέφωνό σου. Δεν τον βρίσκεις. Επαναλαμβάνεις. Επαναλαμβάνεται και το τίποτα. Ανησυχείς. Στο ίδιο κουτάκι επαφών με τον Βάσο θα υπήρχε κι ο Βασίλης. Ψάχνεις. Τίποτα. Τρεις άντρες που έχουν συνδεθεί μεταξύ τους στη συνείδησή σου εξαφανίζονται ταυτόχρονα. Τρελαίνομαι, σκέφτεσαι.

Το πιατάκι του Παστάκα αρχίζει να γυρίζει στο δικό σου τραπέζι και να σου τρώει τις επαφές; Αυτές τις επαφές; Μακριά από μένα τα μεταφυσικά, λες. Τρελαίνομαι, απαντάς. Μα…, τολμάς, πριν τρεις ώρες η ταξινομία του άρθρου έχει κατατάξει το «καλός άνθρωπος» του βασικού χαρακτηριστικού σου, στους ήπιους μανιοκαταθλιπτικούς αλλά το πιατάκι σε πάει και αλλού. Ανησυχείς. Θυμάσαι το περίεργο μήνυμα για να σωθείς στη μια τουλάχιστον ταξινομία. Ιός, λες κι ησυχάζεις μονομερώς.

Ευτυχώς ο Θανάσης ακούει το κινητό. Ευτυχώς αφήνει στη μέση τη συνεδρίαση του Συλλόγου αν πρόκειται για φίλο. Αναφέρεις. Πολύ μεταφυσικό, λέει για να είναι αληθινό εκτός αν ο ιός ρούφηξε τις πρόσφατα καταχωρημένες επαφές. Ανοίγει παράθυρο. Ανοίγει παράθυρο και μπαίνει η google κι ο συγχρονισμός. Το πιατάκι ακινητοποιείται αυτομάτως. Αποσυντίθεται στη πορσελάνη εξ ης συνετέθη. Αποσυντίθεται κι εσύ μένεις στη μια ταξινομία. Ευτυχώς γιατί στις δυο άρπαζες φωτιά…

Χριστέ μου εσύ που μάλλον υπήρξες ( ήξερες άραγε τότε πως έφτιαχνες μια ταξινομία όπου κάποτε θα συναντιόμασταν εντός της οι δυο μας;) ευχαριστώ που έσωσες τη λογική μου…

α.λ.
25.6.2014


© Assimina

Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

"Λαβίνια", ποίηση Βασίλη Λαλιώτη

με το μάτι μιας απλής αναγνώστριας


"και στην πιο 
μικρή σταγόνα 
τλιπ
χαρίστηκε μια πτώση"

Λαβίνια, ποίηση Βασίλη Λαλιώτη

*******
όταν αποφάσισα τη συνεργασία μου μαζί του, έψαξα τον άνθρωπο μέσα από τις λέξεις του
κι έπεσα στα σκληρά, τα πολύ σκληρά, διαβάζοντας ποιήματα του απο τα πρώτα νεανικά του χρόνια έως πρόσφατα
θα έφταιγε το γρήγορο στη γνωριμία της γραφής του που το αίσθημα ήταν συντριβή, εξάντληση, πνευματικό σοκ
έτσι λοιπόν όταν χθες έφτασα να διαβάσω τους στίχους της "Λαβίνια" του, μικροί, σύντομοι, έκφραση στο μίνιμαλ, κάτι σπάνιο -νομίζω- για τον άνθρωπο αυτό, επέδρασαν πάνω μου ανακουφιστικά, τρυφερά όπως σταγόνες ήρεμης βροχής σε ήρεμη θάλασσα χωρίς ωστόσο να υπολείπονται σε βάθος
το μουσικό θέμα, επιλογή του ίδιου
έχεις ποτέ αφουγκραστεί το ένωμα της βροχής με τη θάλασσα σε μαλακό πρωινό;
έχεις παρακολουθήσει πουλί να κλέβει τροφή ξένη κι ο ξένος να είναι εκεί;
έχεις ποτέ αργά φιλήσει μικρο φιλί μικρή ρουφηξιά περιορισμένη γεύση εδώ εκεί πιο πέρα και να γυρίζεις πάλι και πάλι και πάλι στις ίδιες γωνιές τα ίδια κοιλώματα τις ίδιες πλατείες ή κρυφά του συντρόφου σου να ροδίσει η σάρκα το κορμί να σ' υποδεχτεί;
αυτή είναι η αίσθηση που μού άφηνε η "Λαβίνια" του Βασίλη Λαλιώτη σε ανάγνωση παράλληλη με το άκουσμα του μουσικού θέματος: Arvo Prt - Fr Alina



" Λαβίνια", ποίηση Βασίλη Λαλιώτη
διαβάζετai και κατεβαίνει δωρεάν
απο τον σύνδεσμο στο issuu
kai την επιλογή share ---> download
πατήστε στην εικόνα
το πρώτο δικό του ολοκληρωμένο έργο που διάβασα, 
εκτός των αναρτήσεων του στο facebook, 
είναι το: "το ένδοξο πένθος" του, εκδ Πλανόδιον, 1997

σε κάθε ποίημα, μνήμες, γεγονότα, εμπειρίες, 

αναζητήσεις, αισθήσεις και συναισθήσεις, 
θέσεις, περιπλανήσεις...
 ένα κουβάρι ή μάλλον ένα ζυμάρι στο μολύβι του

μετά ήρθαν τα "Μικροκείμενα" του, 

"Τελεστήρια", "μνηστή της Κορίνθου", 
"Σκωρίες" κι ακόμη κι ακόμη κι ακόμη...
 έργα του απο το '85 αν θυμάμαι καλά ως σήμερα

οι περισσότεροι τον γνωρίσατε τότε, στα μπλογκς, στο ποιείν, στα μικροκείμενα
εγώ τον γνωρίζω τώρα κι είναι καλός ο χρόνος αυτός για εμένα
στο τότε του ΠΟΙΕΙΝ, αν ίσως είχα διαβάσει κάτι δικό του, 

θα ήταν τα κείμενα απο τον "χορό" του με την Τζίνα Μουκριώτη
 κι αυτό γιατί γνώριζα την Τζίνα,
 "δυο πιάνα"

όσο για το μινιμαλ, 

ενδεχομένως χρησιμοποίησα όρο στον οποίο οι φιλόλογοι αποδίδουν
άλλο από ότι είχα κατά νου όταν το έγραφα 
στα "μικροκείμενα" "είδα" αναλογίες με το "ενδοξο πένθος" / αναλογίες 
 αν αυτή η γραφή του χαρακτηρίζεται ως μινιμαλ, ναι, είναι τετοια
προσωπικά ως μινιμαλ όμως θα "έδινα" τη γραφή στα:

 "Πανω Δεξιά", "Τελεστήρια" (τα συνανταμε αν δεν κανω λαθος και στην "Μάσενκα"), 
"Τιττυβισμοί", "Σκωρίες" (από όσα δικά του έχω διαβάσει - όχι μεταφράσεις του)

αυτό όμως, η "Λαβίνια" ξεπερνάει τα δεδομένα
η "Λαβίνια" δεν ειναι απλώς μινιμαλ, είναι... είναι τλιπ 








συμπληρωματικά: Κατάστρωσις
του ίδιου απο το blog του



 © Assimina

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Ασημίνα Λαμπράκου, νοτιοανατολικό βλέμμα

κυκλοφόρησε

βιβλιοπωλεία της Αθήνας
Ναυτίλος, Χαρ. Τρικούπη 28
και
Φαρφουλάς, Μαυρομιχάλη 18



αποτέλεσμα μιας δύσκολης αλλά όμορφης γέννας 
Βασίλη Λαλιώτη Σε ευχαριστώ πολύ
ευχαριστώ για τη βοήθεια στην ανθολόγηση/επιλογή των ποιημάτων
το άπλωμα στο χαρτί
το μάζεμα όσων εξείχαν ιδιότροπα
την απο κοινού επιμέλεια, φροντίδα στα τυπογραφικά και άλλα
τη φροντίδα του εξωφύλλου
τη μαθητεία δίπλα σου / γοητευμένη κι ευγνωμονούσα
Σε ευχαριστώ εν τέλει, που άνοιξες για να μπω...




© Assimina