το τελευταίο διάστημα, ανάμεσα σε άλλα πολλά, πληροφορήθηκα και μια τάση που φαίνεται να έχει αρχίσει να επικρατεί, να διορθωθούν τα περιεχόμενα λογοτεχνικών έργων στο λεκτικό τους επίπεδο, όροι που χρησιμοποιούνται να περιγράψουν καταστάσεις, προσωπικότητες, γεγονότα, στο όνομα μιας ορθότητας λόγου απέναντι σε φύλα, τάσεις σύγχρονες-κινήματα κλπ
αν μέσα από την ζωγραφική αποτύπωση τοπίων εποχής, οι ειδικοί ανακαλύπτουν καιρικές, ατμοσφαιρικές συνθήκες, έως και χημικά στοιχεία που επικρατούσαν στην ατμόσφαιρα την εποχή που αποτυπώνει ο ζωγράφος, ακόμη και την επίδραση στην υγεία του και γενικότερα ή και την αιτία της εξέλιξης της φύσης όπως την παραλάβαμε στα χρόνια μας, στα λογοτεχνικά έργα αποτυπώνονται οι οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, προσωπικές συνθήκες της εποχής του δημιουργού αλλά και την ισχύ απόψεων του ίδιου και του περίγυρου αυτού αλλά και γενικότερα
με την ...συμμόρφωση των λογοτεχνικών κειμένων εισάγοντας όρους της λεγόμενης πολιτικής ορθότητας τού σήμερα, σβήνονται οι πληροφορίες εκείνες και μαζί τους οι αιτίες όλων, ό λ ω ν, των αγώνων μιας πονεμένης ανθρωπότητας που μας έφεραν στο σημείο που ζούμε σήμερα
άραγε αυτό είναι που επιδιώκουν οι υποστηρικτές και θεμελιωτές της τακτικής; να σβηστούν οι αποδείξεις; η ιστορία της ανθρωπότητας σε αυτό το επίπεδο; θα πρέπει να απαντήσουν, αλλά πριν από εκείνους θα πρέπει εμείς οι άλλοι να αποτρέψουμε το "οξύ να πέσει πάνω στους πίνακες"
δεν έχει νόημα, κανένα νόημα!
ας σκεφτούμε την εικόνα: μετά από χρόνια τα παιδιά θα αναρωτιούνται προς τι οι καταγεγραμμένοι και διδασκόμενοι κοινωνικοί αγώνες αφού οι αποδείξεις μέσω των λογοτεχνικών κειμένων δεν δεικνύουν την αναγκαιότητα να έχουν υπάρξει;