ένα ακόμη σλάιντ (δοκιμή)

14.

με την ηθική των αριθμών .

13.

Με την ηθική των αριθμών.

Έφτασε στα χέρια μου τις προάλλες ένα μέιλ σε έντυπη μορφή όπου με λογιστικές προσεγγίσεις καταδείκνυε το ανίσχυρο των επιχειρημάτων περί μεγάλης αμοιβής για μικρό διάστημα εργασίας με το οποίο κρίνονται και δη κατακρίνονται από ισχυρή μερίδα της ελληνικής κοινωνίας οι εκπαιδευτικοί αυτές αλλά και προηγούμενες μέρες. Στο τέλος υπήρχε κι η παρότρυνση να το στείλουμε σε όποιον γνωρίζουμε προς ενημέρωση κατά το δυνατόν περισσοτέρων.

Το απέρριψα ενστικτωδώς διακρίνοντας λάθη στον αλγόριθμο υπολογισμού. Επαληθεύτηκα σε δεύτερη ανάγνωση. Το κείμενο, ίσως επειδή προέρχεται από όσο έκρινα από το εξωτερικό με σχετικές για τα ελληνικά δεδομένα διορθώσεις, είχε ένα θεμελιακό και μερικά επί μέρους, όχι σοβαρά, σφάλματα υπολογισμού.

Το θεμελιακό έγκειται στο γεγονός πως η αμοιβή φύλαξης παιδιών δεν υπολογίζεται με το … «κομμάτι»! Τα επί μέρους αφορούν στον αριθμό παιδιών ανά τμήμα και το ωράριο απασχόλησης ημερησίως σε διδακτικό αποκλειστικά έργο।

Ο αλγόριθμος που προτεινόταν είναι ο εξής εν περιλήψει: 3ευρώ/ώρα εργασίας/ ημέρες εργασίας/πλήθος παιδιών ανά τμήμα. Οι πράξεις έδιναν ένα τελικό αποτέλεσμα αμοιβής ετήσιας ανά εκπαιδευτικό του ύψους των 67.500 ευρώ!!!

Δεν συνηθίζω να αποτιμώ την αξία επαγγελμάτων, από τσαγκάρη μέχρι και επιστήμονα ή λειτουργό, μέσω τέτοιων αλγορίθμων για τον λόγο ότι συναισθάνομαι πως υπάρχουν ιδιαιτερότητες τις οποίες οφείλω να συμψηφίζω. Ωστόσο, πιεσμένη από την κοινωνική απαξίωση του επαγγέλματος μου και της προσωπικής μου προσφοράς, σε σημείο μάλιστα που πολλές φορές έφτασα στο σημείο να σκεφτώ.. αφού με θεωρείς τεμπέλα θα γίνω… επεχείρησα να τροποποιήσω τον αλγόριθμο κάνοντας «εκπτώσεις» σε ορισμένα μεγέθη για να φτάσω –αν μπορεί να γίνει- την μέση πραγματικότητα για τους εκπαιδευτικούς στη μεσαία βαθμίδα.

Το πράγμα λοιπόν εμφανίστηκε ως εξής:

Υπολογίζω αμοιβή 5 ευρώ ανά ώρα εργασίας ημερησίως।
18 ώρες εβδομαδιαίο ωράριο διδακτικής απασχόλησης αποκλειστικά [σημαίνει 3,6 ώρες διδακτικές την ημέρα]
20 παιδιά ανά τμήμα και 6 μήνες αντί 9, απασχόλησης [επιλέγω το 6, γιατί μερίδα ανθρώπων υπολογίζουν τον χρόνο εργασίας των εκπαιδευτικών σε 6 μήνες κάνοντας αναγωγή ωρών απασχόλησης εβδομαδιαίας]। Ήτοι 120 ώρες εργασίας διδακτικής αφού υπολογίζω τιςεργάσιμες ημέρες ανά μήνα μόνον 20!!!!

Έχουμε λοιπόν: 5Χ3,6Χ20Χ120=43.200 ευρώ ετησίως

Οι απολαβές μου την χρονιά που πέρασε έφτασαν μεικτά το ποσό των 25.627,48 ευρώ. Το ΜΚ μου είναι 9 και διανύω το 17^ο έτος υπηρεσίας στο Δημόσιο।

Τι λέτε;

* ξέχασα να αναφέρω πως το μέιλ επιχειρεί να υπολογίσει την ετήσια αμοιβή ενός δασκάλου (συνήθως η βασική απασχόληση δασκάλου στα ελληνικά δημοτικά σχολεία, είναι σε ένα τμήμα κυρίως) σαν απλή φύλαξη ή ..baby sitting!..
οι πρωτοδιοριζόμενοι Δάσκαλοι έχουν 25 ώρες ωράριο διδακτικό την εβδομάδα
το αντίστοιχο των καθηγητών είναι 21
στη συνέχεια το ωράριο ρυθμίζεται ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας στο ελληνικό δημόσιο σχολείο

Ανάκατα .

12 .

(άρθρο προς δημοσίευση στην εφημερίδα του Σωματείου των Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών, Διάλειμμα)

Ανάκατα .

(Έτσι κι αλλιώς όλα έχουν ειπωθεί.

Αληθινά και ψεύτικα, σωστά και λαθεμένα, τίμια και άτιμα.)

Επιτέλους το ακούσαμε.

Η Μέρκελ τόπε! Πρέπει να μάθει ο γερμανικός λαός να ζει με αυτά που μπορεί. Ξοδεύει πολλά που δεν του ανήκουν. (ξέρεις τώρα… στη χώρα αυτή που χρόνια , συντεταγμένα μείωναν μισθούς και δικαιώματα για να είναι σήμερα η πιο πλεονασματική εμπορικά ευρωπαϊκή οικονομία). Κοντά ο «σύντροφος της χώρας μας» Σαρκοζύ, δίπλα οι νέοι Βρετανοί ηγέτες κηρύσσουν την λιτότητα. Το πιο μεγάλο πλάνο σε βάρος των εργαζομένων σε όλο το μεγαλείο του. Το μεγάλο αφεντικό το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, δικαστής. (ξέρεις.. αυτοί που ζουν απ’ τον τίμιο ιδρώτα τους.. αυτοί που πριν λίγα χρόνια με την «προσδοκία κέρδους» έκαναν τα τρόφιμα απρόσιτα και καταδίκασαν λαούς στη πείνα… αυτοί που δυο χρόνια τώρα, μοιράζουν τις ζημιές τους στα κράτη…) Αποσβολωμένες μα και τρομοκρατημένες ηγετικές φιγούρες ενός άθλιου μεταπολιτευτικού τοπίου λοιδορούν (αλήθεια ποιους) τρομοκρατούν με την σειρά τους και διαβουλεύονται για το ιερό : τη σωτηρία του πολιτικού και οικονομικού συστήματός τους. Οι βαλτοί κι οι ανόητοι μιλούν γα κάθαρση «στην ελληνική τραγωδία». Ως τώρα αντιπαθούσα τον στόμφο στην σύγχρονη εκδοχή της αρχαίας τραγωδίας, τώρα εξοργίζομαι με τα ψεύτικα νοήματα.

Όχι! Δεν είμαστε ίδιοι!

Ναι! Έχουμε ευθύνη!

Γι αυτούς που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν. Φανήκαμε ιστορικά λίγοι, μικροί, αδύναμοι, διχασμένοι, μπορεί κι ανόητοι.

Μα αυτός που δεν τα κατάφερε να σταματήσει την αδικία δεν ήτανε ποτέ ίδιος με αυτόν που έπραξε άδικα.

Αφήστε ήσυχη την αξιοπρέπεια της αριστεράς. Αφήστε ακόμη ήσυχη την αξιοπρέπεια του ανθρώπου της δουλειάς, που γελασμένος αλλά και συχνά μέσα στην ιδιοτέλεια του , υπήρξε πρώτιστα θύμα κι όχι θύτης.

Να μιλήσουμε τώρα πριν είναι αργά!

Να πάμε σε όλους τους νέους, στα παιδιά μας, τους μαθητές μας που δε θάχουν δει και δε θα μπορούν να ξέρουν: ανάμεσα στη συλλογική σύμβαση εργασίας και στη προσωπική συμφωνία είναι το όριο ανάμεσα στην «εκμετάλλευση και την ανθρώπινη δουλεία». Να πούμε στα παιδιά ότι η σύνταξη είναι δικαίωμα ζωής κι όχι επίδομα ανημποριάς (που δίνεται με οικονομικά κριτήρια). Είναι η περηφάνια του ηλικιωμένου που την οικοδόμησε με πολλών χρόνων μόχθο, που έζησε και θέλει να φύγει απ’ τη ζωή χωρίς να χρωστάει σε κανένα, μήτε και στα παιδιά του! Λεηλάτησαν τα αποθεματικά, ανέχτηκαν την εισφοροδιαφυγή, ξεκοκαλίσανε με τις φαρμακευτικές εταιρίες, τα διαγνωστικά κέντρα και τα ιδιωτικά και δημόσια θεραπευτήρια τους κλάδους υγείας και τώρα γίνονται σπόνσορες των ιδιωτικών ασφαλιστικών. Ο Μητσοτάκης τη δεκαετία του ’90 ήταν ο πρώτος που ανακοίνωσε επίσημα ότι το κράτος δεν εγγυάται τις συντάξεις. Τώρα ο σοσιαλιστής Παπανδρέου κι ο υπουργός Λομβέρδος μας ανακοινώνουν την βιωσιμότητα του συστήματος ανά μήνα. Τότε, δυο πωλητές ιδιωτικών ασφαλιστηρίων χτυπούσαν κάθε απόγεμα την πόρτα μας. Τώρα δεν γίνεται ούτε αυτό! ‘Ίσως ξέρουν ότι δεν έχουμε να δώσουμε ίσως φοβούνται περισσότερο την οργή μας.

Κυβερνώντες, νομοθετούντες και δημόσιοι λειτουργοί έχουν ονοματεπώνυμο. Τους διαβεβαιώνουμε ότι ο κόσμος έχει μνήμη…!

Μίζες. Όταν δωροδοκείς δίνεις λίγα για να βγάλεις πολλά.

Ο γιατρός τα παίρνει για να πουλήσει η αγγλική De Puy. Ο εφοριακός τα παίρνει για να γλυτώσει ο επιχειρηματίας πολλά. Ο κυβερνητικός λαδώνεται για να παραλάβει ένα δρόμο δολοφόνο πέντε φορές πάνω από την αξία του. Η Siemens δίνει στα κόμματα εξουσίας για να βγάλει πόσα;…

Το μεγαλείο της υγιούς επιχειρηματικής δραστηριότητας! Χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιακά.

Επιθυμούμε κι ονειρευόμαστε την απάντηση μιας τάξης.

Μην επιτρέψουμε στον εαυτό μας να πράξουμε για τίποτα λιγότερο!

Για την Ρ. Α. Κ. Ε.,

Α.Σ.

Πρώτη Μαίου .

"Στο καφενείον η Ελλάς ο σαλτιμπάγκος πουλά τα νούμερα φτηνά δραχμή τα ακροβατικά
Οι αλυσίδες δωρεάν το πήδημα θανάτου δυο δραχμές το πήδημα θανάτου δυο δραχμές
χωρίς σχοινιά
Περάστε κόσμε περάστε κόσμε περάστε κόσμε περάστε κόσμε"





"Γη παιδεμένη με σίδερο και με φωτιά
για κοίτα ποιον σου φέρανε καημένη
να σ' αφεντεύει από ψηλά, τα κρίματά σου είναι πολλά
Γη που το σίδερο παιδέψαν κι η φωτιά"






"Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους, μπορεί να 'ναι κι από αίμα
Όλο το κόκκινο στις μέρες μας ειναι αίμα,
μπορεί να 'ναι κι απ’ το λιόγερμα, που χτυπάει στον απέναντι τοίχο

Κάθε δείλι τα πράγματα κοκκινίζουν πριν σβήσουν
και ο θάνατος είναι πιο κοντά. Έξω απ’ τα κάγκελα,
είναι οι φωνές των παιδιών, και το σφύριγμα του τρένου"





"Τη νύχτα αυτή η αστυνομία μάζεψε τους αλήτες απ’
το πάρκο
πλάκωσε το εκατό κι ακουγόταν μέχρι εδώ η
σειρήνα
φύγε - φύγε όσο έμεινε
καιρός γιατί η
νύχτα στο κρατητήριο είναι κρύα
πως βαστιέται τέτοιος
εξευτελισμός
και το στόμα σου φαρμάκι απ’ τα τσιγάρα
το πρωί στο λεωφορείο στριμωχτός μια διαδήλωση
κοιτάς πίσω απ’ τα τζάμια"





"Κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει
Οι δρόμοι θα ’ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
Τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι
Αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή"






"Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου
Ο ουρανός δικός μου, κ’ η θάλασσα στα μέτρα μου

Πώς να με κάνουν να τον δω τον ήλιο μ’ άλλα μάτια
Στα ηλιοσκαλοπάτια, μ’ έμαθε η μάνα μου να ζω

Στου βούρκου μέσα τα νερά ποια γλώσσα μου μιλάνε
Αυτοί που μου ζητάνε να χαμηλώσω τα φτερά"





"Πρώτη Μαΐου, και απ' τη Βαστίλη
Ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών
Χίλιες σημαίες, κόκκινες μαύρες
Ο Φεντερίκο, η Κατρίν και η Σιμόν

Μέσα στους δρόμους, μέσα στο πλήθος
Τρέχω στους δρόμους, ψάχνω στο πλήθος
Πού ‘ν’ το κορίτσι, το κορίτσι π' αγαπώ


Πες μου Μαρία, μήπως θυμάσαι
Το βράδυ εκείνο που σε πήρα αγκαλιά
Πρώτη Μαΐου, όπως και τώρα
Και 'γω φιλούσα τα μακριά σου τα μαλλιά

Μέσα στους δρόμους...

Πρώτη Μαΐου, μαύρα στα ξένα
Κλείσε το τζάμι μη κρυώσει το παιδί"






"Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,
Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,
πως είμαστ’ αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθεί

Ω βασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι σε Σε,
στην γνώμην των τυράννων, να μην έλθω ποτέ
Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,
εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ

Να σφάξουμε τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,
και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν
Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψει ο σταυρός,
και στην δικαιοσύνην, να σκύψει ο εχθρός

Ο κόσμος να γλυτώσει, απ’ αύτην την πληγή,
κι ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη"






"Σ’ ευχαριστώ ω εταιρία
εν αφθονία μου παρέχεις
στέγη, τροφή και προστασία
Σ’ ευχαριστώ ω εταιρία


Ω τα παιδιά αυτού του κόσμου
Χλωμά τρελά και κουρασμένα
παίρνουν το δρόμο για τη μητέρα
κι εγώ ξαναγυρνώ σ εσένα"






"Κι εγώ σου λέω Στέλλα, στην αγκαλιά μου έλα
να κοιμηθείς
Είναι μεγάλη η μέρα, αδέσποτη σα σφαίρα
και θα χαθείς

Φώτα μικρά μεγάλα, έργα πορνό και μπάλα
για τους φτωχούς
Στους τοίχους διαφημίσεις, παντού και πάντα λύσεις
για τυχερούς"





"Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά
Καταλαβαινόμαστε τώρα, καταλαβαινόμαστε τώρα
δεν χρειάζονται περισσότερα

Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί
Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη
Έτσι, να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη

Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε
Τέτοια ποιήματα σου φτιάχνω εκατό την ώρα
Αυτό θέλουμε κι εμείς

Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου
απ' τον κόσμο
Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε, να σμίξουμε τον κόσμο"






"Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
Ν' ανασαίνω όπου βρεθώ να πεθαίνω όπου πατώ
και να μη σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι .
Μ' εκβιάζεις μου κολλάς σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι"

***********************
κι αν τη σειρα δεν κρατησω
καπως ετσι γραφτηκαν
απο τον Ριτσο
τον Κινδυνη
τον Καμπανελη
τον Ρηγα Φεραιο
τον Μυρη Κ.Χ.
τον Οικονομεα
τον Σαββοπουλο
τον Παπαζογλου
τον Μ. Λοίζο



σημερα τη 1η του Μαη
που στη πατριδα μου γιορταζεται σαν να ειναι Πασχα
κατω απο μια ιδιαιτερη συναισθηματικη φορτιση
μιας επιθυμιας που χανεται στις χωριστες επετειους .

σε ολους τους γνωστους και αγνωστους

που κατι εχουμε να σκεφτουμε σημερα

εναν πληγωμενο ποιητη

εναν ενεργο αναθεωρητη

καποιον κατ' υποθεσιν, υποκινητη

ενα συναδελφο που θα μπει στη μαχη εντος των ημερων

μια ψυχη, ενα χαμογελακι, που χαριζει αγαπη

στους φιλους που εχασα

εκεινους που κρατησα

αυτους που εχω

σε κεινους που μοιραζομαι τα μεσα μου

η φωτογραφια ,
δουλεια του φιλου normas
ή κατά κόσμον, Γιώργου Κασαπίδη
το εργοστασιο του Καρολου Φιξ
Θεσσαλονικη .

κι ο τιτλος δανεικος

απο μια σκεψη του κ. Αλεκου Σταμου

(πρώτη ανάρτηση, 1η Μαίου του 2007)