Πρώτη Μαίου .

"Στο καφενείον η Ελλάς ο σαλτιμπάγκος πουλά τα νούμερα φτηνά δραχμή τα ακροβατικά
Οι αλυσίδες δωρεάν το πήδημα θανάτου δυο δραχμές το πήδημα θανάτου δυο δραχμές
χωρίς σχοινιά
Περάστε κόσμε περάστε κόσμε περάστε κόσμε περάστε κόσμε"





"Γη παιδεμένη με σίδερο και με φωτιά
για κοίτα ποιον σου φέρανε καημένη
να σ' αφεντεύει από ψηλά, τα κρίματά σου είναι πολλά
Γη που το σίδερο παιδέψαν κι η φωτιά"






"Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους, μπορεί να 'ναι κι από αίμα
Όλο το κόκκινο στις μέρες μας ειναι αίμα,
μπορεί να 'ναι κι απ’ το λιόγερμα, που χτυπάει στον απέναντι τοίχο

Κάθε δείλι τα πράγματα κοκκινίζουν πριν σβήσουν
και ο θάνατος είναι πιο κοντά. Έξω απ’ τα κάγκελα,
είναι οι φωνές των παιδιών, και το σφύριγμα του τρένου"





"Τη νύχτα αυτή η αστυνομία μάζεψε τους αλήτες απ’
το πάρκο
πλάκωσε το εκατό κι ακουγόταν μέχρι εδώ η
σειρήνα
φύγε - φύγε όσο έμεινε
καιρός γιατί η
νύχτα στο κρατητήριο είναι κρύα
πως βαστιέται τέτοιος
εξευτελισμός
και το στόμα σου φαρμάκι απ’ τα τσιγάρα
το πρωί στο λεωφορείο στριμωχτός μια διαδήλωση
κοιτάς πίσω απ’ τα τζάμια"





"Κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει
Οι δρόμοι θα ’ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
Τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι
Αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή"






"Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου
Ο ουρανός δικός μου, κ’ η θάλασσα στα μέτρα μου

Πώς να με κάνουν να τον δω τον ήλιο μ’ άλλα μάτια
Στα ηλιοσκαλοπάτια, μ’ έμαθε η μάνα μου να ζω

Στου βούρκου μέσα τα νερά ποια γλώσσα μου μιλάνε
Αυτοί που μου ζητάνε να χαμηλώσω τα φτερά"





"Πρώτη Μαΐου, και απ' τη Βαστίλη
Ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών
Χίλιες σημαίες, κόκκινες μαύρες
Ο Φεντερίκο, η Κατρίν και η Σιμόν

Μέσα στους δρόμους, μέσα στο πλήθος
Τρέχω στους δρόμους, ψάχνω στο πλήθος
Πού ‘ν’ το κορίτσι, το κορίτσι π' αγαπώ


Πες μου Μαρία, μήπως θυμάσαι
Το βράδυ εκείνο που σε πήρα αγκαλιά
Πρώτη Μαΐου, όπως και τώρα
Και 'γω φιλούσα τα μακριά σου τα μαλλιά

Μέσα στους δρόμους...

Πρώτη Μαΐου, μαύρα στα ξένα
Κλείσε το τζάμι μη κρυώσει το παιδί"






"Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,
Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,
πως είμαστ’ αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθεί

Ω βασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι σε Σε,
στην γνώμην των τυράννων, να μην έλθω ποτέ
Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,
εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ

Να σφάξουμε τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,
και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν
Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψει ο σταυρός,
και στην δικαιοσύνην, να σκύψει ο εχθρός

Ο κόσμος να γλυτώσει, απ’ αύτην την πληγή,
κι ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη"






"Σ’ ευχαριστώ ω εταιρία
εν αφθονία μου παρέχεις
στέγη, τροφή και προστασία
Σ’ ευχαριστώ ω εταιρία


Ω τα παιδιά αυτού του κόσμου
Χλωμά τρελά και κουρασμένα
παίρνουν το δρόμο για τη μητέρα
κι εγώ ξαναγυρνώ σ εσένα"






"Κι εγώ σου λέω Στέλλα, στην αγκαλιά μου έλα
να κοιμηθείς
Είναι μεγάλη η μέρα, αδέσποτη σα σφαίρα
και θα χαθείς

Φώτα μικρά μεγάλα, έργα πορνό και μπάλα
για τους φτωχούς
Στους τοίχους διαφημίσεις, παντού και πάντα λύσεις
για τυχερούς"





"Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά
Καταλαβαινόμαστε τώρα, καταλαβαινόμαστε τώρα
δεν χρειάζονται περισσότερα

Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί
Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη
Έτσι, να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη

Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε
Τέτοια ποιήματα σου φτιάχνω εκατό την ώρα
Αυτό θέλουμε κι εμείς

Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου
απ' τον κόσμο
Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε, να σμίξουμε τον κόσμο"






"Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
Ν' ανασαίνω όπου βρεθώ να πεθαίνω όπου πατώ
και να μη σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι .
Μ' εκβιάζεις μου κολλάς σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι"

***********************
κι αν τη σειρα δεν κρατησω
καπως ετσι γραφτηκαν
απο τον Ριτσο
τον Κινδυνη
τον Καμπανελη
τον Ρηγα Φεραιο
τον Μυρη Κ.Χ.
τον Οικονομεα
τον Σαββοπουλο
τον Παπαζογλου
τον Μ. Λοίζο



σημερα τη 1η του Μαη
που στη πατριδα μου γιορταζεται σαν να ειναι Πασχα
κατω απο μια ιδιαιτερη συναισθηματικη φορτιση
μιας επιθυμιας που χανεται στις χωριστες επετειους .

σε ολους τους γνωστους και αγνωστους

που κατι εχουμε να σκεφτουμε σημερα

εναν πληγωμενο ποιητη

εναν ενεργο αναθεωρητη

καποιον κατ' υποθεσιν, υποκινητη

ενα συναδελφο που θα μπει στη μαχη εντος των ημερων

μια ψυχη, ενα χαμογελακι, που χαριζει αγαπη

στους φιλους που εχασα

εκεινους που κρατησα

αυτους που εχω

σε κεινους που μοιραζομαι τα μεσα μου

η φωτογραφια ,
δουλεια του φιλου normas
ή κατά κόσμον, Γιώργου Κασαπίδη
το εργοστασιο του Καρολου Φιξ
Θεσσαλονικη .

κι ο τιτλος δανεικος

απο μια σκεψη του κ. Αλεκου Σταμου

(πρώτη ανάρτηση, 1η Μαίου του 2007)