με το μάτι μιας απλής αναγνώστριας
"και στην πιο
μικρή σταγόνα
τλιπ
χαρίστηκε μια πτώση"
Λαβίνια, ποίηση Βασίλη Λαλιώτη
*******
όταν αποφάσισα τη συνεργασία μου μαζί του, έψαξα τον άνθρωπο μέσα από τις λέξεις του
κι έπεσα στα σκληρά, τα πολύ σκληρά, διαβάζοντας ποιήματα του απο τα πρώτα νεανικά του χρόνια έως πρόσφατα
θα έφταιγε το γρήγορο στη γνωριμία της γραφής του που το αίσθημα ήταν συντριβή, εξάντληση, πνευματικό σοκ
έτσι λοιπόν όταν χθες έφτασα να διαβάσω τους στίχους της "Λαβίνια" του, μικροί, σύντομοι, έκφραση στο μίνιμαλ, κάτι σπάνιο -νομίζω- για τον άνθρωπο αυτό, επέδρασαν πάνω μου ανακουφιστικά, τρυφερά όπως σταγόνες ήρεμης βροχής σε ήρεμη θάλασσα χωρίς ωστόσο να υπολείπονται σε βάθος
το μουσικό θέμα, επιλογή του ίδιου
έχεις ποτέ αφουγκραστεί το ένωμα της βροχής με τη θάλασσα σε μαλακό πρωινό;
έχεις παρακολουθήσει πουλί να κλέβει τροφή ξένη κι ο ξένος να είναι εκεί;
έχεις ποτέ αργά φιλήσει μικρο φιλί μικρή ρουφηξιά περιορισμένη γεύση εδώ εκεί πιο πέρα και να γυρίζεις πάλι και πάλι και πάλι στις ίδιες γωνιές τα ίδια κοιλώματα τις ίδιες πλατείες ή κρυφά του συντρόφου σου να ροδίσει η σάρκα το κορμί να σ' υποδεχτεί;
αυτή είναι η αίσθηση που μού άφηνε η "Λαβίνια" του Βασίλη Λαλιώτη σε ανάγνωση παράλληλη με το άκουσμα του μουσικού θέματος: Arvo Prt - Fr Alina
το πρώτο δικό του ολοκληρωμένο έργο που διάβασα,
εκτός των αναρτήσεων του στο facebook,
είναι το: "το ένδοξο πένθος" του, εκδ Πλανόδιον, 1997
σε κάθε ποίημα, μνήμες, γεγονότα, εμπειρίες,
αναζητήσεις, αισθήσεις και συναισθήσεις,
θέσεις, περιπλανήσεις...
ένα κουβάρι ή μάλλον ένα ζυμάρι στο μολύβι του
μετά ήρθαν τα "Μικροκείμενα" του,
"Τελεστήρια", "μνηστή της Κορίνθου",
"Σκωρίες" κι ακόμη κι ακόμη κι ακόμη...
έργα του απο το '85 αν θυμάμαι καλά ως σήμερα
οι περισσότεροι τον γνωρίσατε τότε, στα μπλογκς, στο ποιείν, στα μικροκείμενα
εγώ τον γνωρίζω τώρα κι είναι καλός ο χρόνος αυτός για εμένα
στο τότε του ΠΟΙΕΙΝ, αν ίσως είχα διαβάσει κάτι δικό του,
θα ήταν τα κείμενα απο τον "χορό" του με την Τζίνα Μουκριώτη
κι αυτό γιατί γνώριζα την Τζίνα,
"δυο πιάνα"
όσο για το μινιμαλ,
ενδεχομένως χρησιμοποίησα όρο στον οποίο οι φιλόλογοι αποδίδουν
άλλο από ότι είχα κατά νου όταν το έγραφα
στα "μικροκείμενα" "είδα" αναλογίες με το "ενδοξο πένθος" / αναλογίες
αν αυτή η γραφή του χαρακτηρίζεται ως μινιμαλ, ναι, είναι τετοια
προσωπικά ως μινιμαλ όμως θα "έδινα" τη γραφή στα:
"Πανω Δεξιά", "Τελεστήρια" (τα συνανταμε αν δεν κανω λαθος και στην "Μάσενκα"),
"Τιττυβισμοί", "Σκωρίες" (από όσα δικά του έχω διαβάσει - όχι μεταφράσεις του)
αυτό όμως, η "Λαβίνια" ξεπερνάει τα δεδομένα
η "Λαβίνια" δεν ειναι απλώς μινιμαλ, είναι... είναι τλιπ
συμπληρωματικά: Κατάστρωσις
© Assimina
"και στην πιο
μικρή σταγόνα
τλιπ
χαρίστηκε μια πτώση"
Λαβίνια, ποίηση Βασίλη Λαλιώτη
*******
όταν αποφάσισα τη συνεργασία μου μαζί του, έψαξα τον άνθρωπο μέσα από τις λέξεις του
κι έπεσα στα σκληρά, τα πολύ σκληρά, διαβάζοντας ποιήματα του απο τα πρώτα νεανικά του χρόνια έως πρόσφατα
θα έφταιγε το γρήγορο στη γνωριμία της γραφής του που το αίσθημα ήταν συντριβή, εξάντληση, πνευματικό σοκ
έτσι λοιπόν όταν χθες έφτασα να διαβάσω τους στίχους της "Λαβίνια" του, μικροί, σύντομοι, έκφραση στο μίνιμαλ, κάτι σπάνιο -νομίζω- για τον άνθρωπο αυτό, επέδρασαν πάνω μου ανακουφιστικά, τρυφερά όπως σταγόνες ήρεμης βροχής σε ήρεμη θάλασσα χωρίς ωστόσο να υπολείπονται σε βάθος
το μουσικό θέμα, επιλογή του ίδιου
έχεις ποτέ αφουγκραστεί το ένωμα της βροχής με τη θάλασσα σε μαλακό πρωινό;
έχεις παρακολουθήσει πουλί να κλέβει τροφή ξένη κι ο ξένος να είναι εκεί;
έχεις ποτέ αργά φιλήσει μικρο φιλί μικρή ρουφηξιά περιορισμένη γεύση εδώ εκεί πιο πέρα και να γυρίζεις πάλι και πάλι και πάλι στις ίδιες γωνιές τα ίδια κοιλώματα τις ίδιες πλατείες ή κρυφά του συντρόφου σου να ροδίσει η σάρκα το κορμί να σ' υποδεχτεί;
αυτή είναι η αίσθηση που μού άφηνε η "Λαβίνια" του Βασίλη Λαλιώτη σε ανάγνωση παράλληλη με το άκουσμα του μουσικού θέματος: Arvo Prt - Fr Alina
 |
| διαβάζετai και κατεβαίνει δωρεάν απο τον σύνδεσμο στο issuu kai την επιλογή share ---> download πατήστε στην εικόνα |
εκτός των αναρτήσεων του στο facebook,
είναι το: "το ένδοξο πένθος" του, εκδ Πλανόδιον, 1997
σε κάθε ποίημα, μνήμες, γεγονότα, εμπειρίες,
αναζητήσεις, αισθήσεις και συναισθήσεις,
θέσεις, περιπλανήσεις...
ένα κουβάρι ή μάλλον ένα ζυμάρι στο μολύβι του
μετά ήρθαν τα "Μικροκείμενα" του,
"Τελεστήρια", "μνηστή της Κορίνθου",
"Σκωρίες" κι ακόμη κι ακόμη κι ακόμη...
έργα του απο το '85 αν θυμάμαι καλά ως σήμερα
οι περισσότεροι τον γνωρίσατε τότε, στα μπλογκς, στο ποιείν, στα μικροκείμενα
εγώ τον γνωρίζω τώρα κι είναι καλός ο χρόνος αυτός για εμένα
στο τότε του ΠΟΙΕΙΝ, αν ίσως είχα διαβάσει κάτι δικό του,
θα ήταν τα κείμενα απο τον "χορό" του με την Τζίνα Μουκριώτη
κι αυτό γιατί γνώριζα την Τζίνα,
"δυο πιάνα"
όσο για το μινιμαλ,
ενδεχομένως χρησιμοποίησα όρο στον οποίο οι φιλόλογοι αποδίδουν
άλλο από ότι είχα κατά νου όταν το έγραφα
στα "μικροκείμενα" "είδα" αναλογίες με το "ενδοξο πένθος" / αναλογίες
αν αυτή η γραφή του χαρακτηρίζεται ως μινιμαλ, ναι, είναι τετοια
προσωπικά ως μινιμαλ όμως θα "έδινα" τη γραφή στα:
"Πανω Δεξιά", "Τελεστήρια" (τα συνανταμε αν δεν κανω λαθος και στην "Μάσενκα"),
"Τιττυβισμοί", "Σκωρίες" (από όσα δικά του έχω διαβάσει - όχι μεταφράσεις του)
αυτό όμως, η "Λαβίνια" ξεπερνάει τα δεδομένα
η "Λαβίνια" δεν ειναι απλώς μινιμαλ, είναι... είναι τλιπ
συμπληρωματικά: Κατάστρωσις
του ίδιου απο το blog του
© Assimina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου