αντί covid19 τακτική - άνοιγμα λειτουργίας φροντιστηρίων: μια υπόθεση

έστω δεκαμελές τμήμα φροντιστηρίου

κι ένας, μόνον ένας, των μαθητών νοσήσει 

πόσα τμήματα σχολείων θα πρέπει να "κλείσουν";

για πόσες ημέρες;

ποια ισοτιμία επιτυγχάνεται και πώς, στην εκπαίδευση όλων;

με ποιον τρόπο και σε πόσο χρόνο θα ανιχνευθούν οι άμεσες επαφές όσων νοσήσουν;

η ερώτηση τρία σε επανάληψη

.

άιντε!

να ξεκουραστούν οι κουρασμένοι

να κουραστούμε οι ακούραστοι

(έχω να δω φίλους από κοντά, από τις 19/01/2020)

υγεία, ρε!

© Assimina

ΣΤΡΑΤΟΣ ΦΟΥΝΤΟΥΛΗΣ, Σημειωματάριο βαρύτητας

ψάχνω, ημέρες, να βρω έναν τρόπο να παρουσιάσω το βιβλίο, το πρώτο βιβλίο του Στράτου Φουντούλη: Σημειωματάριο βαρύτητας, πεζά και άλλα, εκδόσεις ΑΩ με προλόγισμα του Δημήτρη Φύσσα

 ο ίδιος εικαστικός, με διακριτή ταυτότητα στο είδος του, και γραφιάς ηλικίας, ηλικία γραφής, περί τα σαράντα έτη

 δύσκολο να βρω τρόπο, φωτογραφία - κείμενο, που να θεωρώ άξιο του δημιουργήματος και της ιδιαιτερότητάς του ως γραφή

πώς, ας πούμε, να αποδώσω την συγκίνηση, το ξάφνιασμα, να διαβάζω, (παράδειγμα), το τέλος κειμένων του να αποδίδουν την σημαντικότητα του ελάχιστου; του μικρού τρυφερού; του τέλους μιας πλάγιας διερώτησης με τον θόρυβο του ακαριαίου; 

"[...] Θέλω να σου πω κάτι.

Πες μου.

Ο ήλιος είναι το μάτι του θηρίου." (σελ. 26)

"[...] Όλα για τον ελάχιστο σεβασμό στο εισι-
τήριο που κάποιοι έχασαν και που άλλοι

ακόμα κρατούν." (σελ.  58)

 

"[...] Τι κίνδυνος να χαθούν τέτοια
ταξίδια, τέτοιες βουβές Παρασκευές που
λάμψεις επέστρεφαν στα όνειρά μας. Είχαμε
πολλά χαρίσματα· θυμάσαι εκείνο το λεπτό
στη βροχή;

"Κουμπώσου", είπες. (σελ. 64)

Ξεκίνησα να τον διαβάζω το 2013

2014 τον συστήνω, μαζί με τρεις ακόμη ποιητές, στις τότε φβ επαφές μου 

Το 2017 διαβάζοντας Γιώργο Χειμωνά, μια σειρά ανυπότακτων συνειρμών τους οποίους δεν μπορώ να ανακαλέσω σήμερα, με κάνουν και γράφω με έξαψη το παρακάτω κείμενο:

"ο Χειμωνάς, ο Στράτος κι η γρια Σταθού"

διαβάζω ΓΧ και σκέφτομαι πως ο ΣτΦ σήκωσε τις τελείες του Χ, σαν κοτσύφι ή χελιδόνι ή έστω ένα χνούδι λεύκας που πάνω του αισθητοποιείται η καταχωρημένη ήδη άνοιξη έξω από τα παράθυρά μου, κι έπειτα λέω: Κύριοι, ναι! Κύριοι άνθρωποι, ότι κι αν γράψουμε, ποίηση είναι η γριά Βαγγελία που βαδίζει τις οδούς της γειτονιάς μας, βαστώντας το μπαστούνι της σαν το τρίτο πόδι του άντρα της που έχει χαθεί κι η Σταθού που κάνει συντροφιά στους ηλικιωμένους της πι χαράς τις ώρες του δυτικού φωτός, κι εκεί ησυχάζω για την ώρα ._

2021 και με χαρά και τιμή κρατάω στα χέρια μου το πρώτο του βιβλίο: Σημειωματάριο βαρύτητας" Το προλόγισμα του Δ Φύσσα λέει ό,τι πρέπει να ειπωθεί για τον δημιουργό και το έργο του αυτό Το κείμενο, δε, του οπισθόφυλλου αποτελεί χαρακτηριστικό του Φουντούλη  δείγμα σκέψης-έκφρασης, τόσον που να με αναγκάσει να πω: αυτό είναι πορτραίτο του:

"Το ότι άλλοι έζησαν για λογαριασμό μου το 

όνειρο είναι ευρέως γνωστό. Αυτό όμως που 

παντελώς αγνοείτε είναι ότι ουδεμία συμ-

μετοχή δήλωσα στον τρόμο σας μπρος στη 

ζωή, αντιθέτως ήμουν παρών κάθε φορά που 

εκφραστήκατε με αυτοσαρκασμό. Ελπίζω δε 

να δεχτείτε ότι υπήρξατε σφάλματα μέσα 

στην πλάνη που σας προσέφερα, γιατί εγώ 

δεν έζησα 

ποτέ."

Χαρά, λοιπόν, και τιμή, που, αν δεν έπνιγα τον αυθορμητισμό μου, θα ανακοίνωνα με τον γνώριμο οπαδικό μου τρόπο δήλωσης ενθουσιασμού: ο Στράτος Φουντούλης επιτέλους στο χαρτί! όλε!

Στράτο, συγχαρητήρια! Να αγαπηθεί!

© Assimina