ΤΑΝΙΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ, Και για την Μαρία έρχονται τα Χριστούγεννα

Και για την Μαρία έρχονται τα Χριστούγεννα.Ενα δέντρο στολισμένο και στην κορυφή ένας σταυρός, δώρα κάτω από το δέντρο τα οποία κι αυτά έχουν στον κορυφή τους ένα σταυρό.Αυτο γίνεται κάθε χρόνο μπορεί και όλο το χρόνο.Δεν ξέρω αν η Μαρία ξέρει τι συμβολίζει ο Σταυρός ή γεννήθηκε να το ξέρει. Με τη Μαρία μοιράζομαι τον ίδιο κόσμο.Και εννοώ τον υλικό,αυτός που είναι κοινός για όλους λίγο πολύ.Ομως η ιδιοσυγκρασία της Μαρίας  είναι για μένα αντικείμενο μελέτης.Δηλαδη πέρα από το ότι έχει ένα επιπλέον χρωμόσωμα στο 21, ωστόσο παρατηρώ ότι επιτελεί τους νόμους του σύμπαντος με απόλυτη αρμονία.Επειτα ζει για το Όλον, ξέρει να αγαπάει και να φροντίζει, διαθέτει συμπόνια σε αυτούς που τη χρειάζονται πραγματικά , είναι υγιής τρώει σωστά, σκέφτεται σωστά, έτσι πιστεύω τουλάχιστον και χρησιμοποιεί την ελάχιστη των τριβών.Δηλαδη δεν ξοδεύει ενέργεια άσκοπα επειδή αγαπάει τη φύση και ξέρει ότι η φύση είναι οικονόμα.Πιστευω ότι είναι το αγαπημένο παιδί του σύμπαντος.Μηπως είναι ξωτικό;

Αεικίνητη σαν μέλισσα, αδιάκριτη σαν γατάκι και παιχνιδιαρα σαν κουτάβι;

Όλα τα παιδιά έχουν κάτι μαγικό.Κι εμείς που δημιουργήσαμε τόσες άμυνες στα χρόνια της ζωής μας είναι σκληρό να αφήσουμε την ψυχή μας να βγει στο φως της ημέρας, να ζήσουμε τη μαγεία,δεν θα νιώθαμε ασφαλείς.

Δηλαδή ποια ακριβώς είναι η σχέση μας με τα παιδιά μας;Τι θέλουμε από τα παιδιά μας; Εννοώ ότι από τη Μαρία δεν έχω προσδοκίες επειδή η Μαρία δεν έχει στόχους δεν έχει όνειρα.Θελει μόνο ασφάλεια και αγάπη.Δεν έχω να απαντήσω ένα πολυμυριο ερωτήσεις που θέτουν τα παιδιά στους γονείς και ανατινάζουν τα αυτιά τους.Που παρά την αθωότητα τους ακονίζουν τα νυστέρια,τα πριόνια και ζυγιαζουν τη λαβή της βαριοπουλας για το μέλλον τους.

Η Μαρία είναι αθώα σαν ένα καλοκαιριατικο πρωινό.Δεν είναι μια δραματική θαλάσσια διάσωση με 21 μέρες στη θάλασσα.

Η αγκαλιά της δεν είναι σαν αμαξοστοιχία που τυλίγεται γύρω από το λαιμό μου και κοντεύει να με πνίξει,δεν έχει προσδοκίες από κανέναν.Ειναι ένα εκατομμύριο έτη φωτός μακριά από τις λέξεις.

υγ.: αναρτήθηκε από την Τάνια Καραγιαννίδου την 1η του Δεκέμβρη στον χώρο της στο fb

ζήτησα και μού δόθηκε η άδεια της αναδημοσίευσης 

το αναρτώ πρώτα εδώ, στο blog, όπου, ελπίζω, να μείνει

διατήρησα τα στοιχεία της αρχικής γραφής 

ζήτησα την άδεια να το αναδημοσιεύσω γιατί πίστεψα σε αυτό το κείμενο

μέσα από αυτό "είδα" την αγάπη στον εαυτό και ταυτόχρονα την αγάπη στον Άλλον

είναι σα να γέννησε ξανά η μάνα την κόρη της ή, η κόρη να βοήθησε τη μητέρα να ξαναγεννηθεί

όσοι το διαβάσετε, έχω την πεποίθηση ότι θα σεβαστείτε το περιεχόμενο και πιο πριν, τη στιγμή των δύο γυναικών / ευχαριστώ (α.λ.)

© Assimina