έλα τώρα στίξη εσύ να μού δώσεις την εκφορά του νοήματος που στέλνω με το θέμα του τίτλου...
...
στην Μαρία Κοτινοπούλου, το λεπτό προσωπάκι από το κάποτε του 1ου Γυμν Ζεφυρίου, ο πρώτος άνθρωπος από προσωπικό σ τον χώρο του 2ου ορόφου, η καθαρίστρια που με αναγνώρισε μετά τόσα χρόνια, μαθήτριά μου στο 1ο γυμνάσιο Ζεφυρίου
στην από πείσμα να συμπαρασταθεί σε κάθε φάση, λαθρεπιβάτιδα του γαλανού ουρανού
την Κατερίνα Αλ
την Αναστασία
τη Σπυριδούλα
τον Αντώνη Παναγάκο
και φυσικά στον Κωστή και την Ειρήνη μου
τίποτε μην κάνετε, παιδιά να κάνετε
Σελήνη κι Άστρα
Κάτασπροι γλάροι, πουλιά πετούμενα
Τι θέλει ο νους μου στα προηγούμενα
Αν σας ρωτήσουν που ζω, θα έλεγα
Εκεί που ζούνε τα άγρια πέλαγα
Πείτε αγάπη πως δεν ζητιάνεψα
Την μοναξιά μου πως παραπλάνησα
Τι κι από αγάπες που είμαι φτωχότερος
Πείτε πως τάχα είμαι σοφότερος
Σελήνη κι άστρα σταθείτε αντάμα μου
Κι αν σας κοιτάξει στα μάτια η μάνα μου
Κι αν σας ρωτήσει ,να ζω αν έμαθα
Πείτε της κάτι , πείτε της ψέματα
Καράβια πάτε και ταξιδεύετε
Στεριά να βρείτε, στερεά γυρεύετε
Αν σας ρωτήσει για μένα η θάλασσα
Μην της το πείτε πως παρακάλεσα
Πείτε πως κρύβω βαθιά στο στήθος μου
Ψυχή που αρνείται να δει τα μήπως μου
Κι όλο καυχιέται πως δε ξοδεύεται
Πως δεν φοβάται κι όλο αντρειεύεται
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Μουσική : Αλέξανδρος Χατζηνικολιδάκης
Στίχοι : Χρήστος Φλουρής
Φωνητικά : Αλέξανδρος Χατζηνικολιδάκης
© Assimina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου