καρυοθραύστις ● ΤΕΥΧΟΣ 16/17 ● ΙΟΥΝΙΟΣ 2024

η ανάρτηση γίνεται για να θυμάμαι να χαίρομαι και  να ε υ χ α ρ ι σ τ ώ!

στο τεύχος 16/17 της "καρυοθραύστιδας", ανάμεσα σε έναν πλούτο υλικού - αφιερώματα, συνεντεύξεις, δοκίμια, μεταφράσεις, πεζός λόγος, ποίηση, βιβλιοπαρουσιάσεις -,  περιλαμβάνονται εννέα ποιήματα της Ντόροθι Πάρκερ σε πρώτη δική μου μετάφραση και πρώτη δημοσίευση

έγραφα στον κύριο Γιώργο Δελιόπουλο στην ηλεκτρονική επικοινωνία μας ετοιμάζοντας το μικρό αυτό αφιέρωμα στην ποίηση της Ντ. Πάρκερ:

"στέλνω, επίσης, ένα βιογραφικό που δεν μπόρεσα χωρίς να αδικήσω την Ντ Π να κλείσω σε 17 γραμμές όπως είδα άλλους στο τεύχος που μου στείλατε και για το οποίο ευχαριστώ!

θα παρακαλούσα να συμπεριληφθούν όλα καθώς η προσωπικότητά της δεν ήταν μόνο, ή κυρίως, ποτό και κατάθλιψη και το γεγονός ότι δώρισε τα πνευματικά της δικαιώματα στον Μ Λ Κίνγκ πριν τον θάνατό της και δίχως να γνωρίζονται, σηματοδοτεί μια σπουδαία ή γενναία για την εποχή της προσωπικότητα"

                                                                                   και έγινε, όπως διαπίστωσα με ικανοποίηση

πιο κάτω παραθέτω την εισαγωγή-βιογραφικό

    Η Ντόροθι Πάρκερ (1893-1967) ήταν Αμερικανίδα

δημοσιογράφος, ποιήτρια, διηγηματογράφος, κριτικός.

Αντικομφορμίστρια, ενάντια στην κοινωνική αδικία,

μια πρωτοπόρος στις απόψεις και τις πράξεις για τη

θέση των γυναικών· σαρκαστική, με ιδιαίτερη αίσθηση

χιούμορ· ρομαντική, πολιτικοποιημένη, μαχητική· ανε-

ξάρτητη, σπαρακτική, τρυφερή, εύθραυστη. Αντιτά-

χθηκε νωρίς στον πατέρα της που θαύμασε σαν παιδί,

διακρίνοντας σε αυτόν κοινωνική συμβατικότητα, ανει-

λικρίνεια και υποκρισία εις βάρος των εργατών τού

εργοστασίου του. 24 χρονών ανοίγεται στη λογοτεχνία

και δημοσιογραφία. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Στρογ-

γυλής Τράπεζας του Αλγκονκέν. Τον Ιούνιο του 1937

εκλέγεται στο νέο ΔΣ της Ένωσης Σεναριογράφων

μαζί με τους Ντ. Όγκντεν Στιούαρτ, Ντάσιελ Χάμετ,

Λίλιαν Χέλμαν. Εξ αιτίας των πολιτικών της απόψεων

και δραστηριοτήτων, διώκεται και συγκαταλέγεται

στη Μαύρη Λίστα του Μακάρθυ. Αναγνωρίζεται από

πολ-λούς σύγχρονούς της λογοτέχνες και καλλιτέχνες

σε Αμερική και Ευρώπη. Ιδιαίτερη εκτίμηση τρέφει

στον ΄Ερνεστ Χέμινγουεϊ ώς το τέλος της ζωής της.

Δύο γάμοι (ο ένας δυο φορές), τέσσερεις απόπειρες

αυτοκτονίας, δύο αποτυχημένες εγκυμοσύνες. Η πιο

μακρόχρονη σχέση της ήταν η φιλία της με τον

Ρόμπερτ Μπέντσλεϋ. Η μικρόσωμη, λευκή κυρία

πεθαίνει από καρδιακή προσβολή στις 7 Ιουνίου 1967,

73 ετών, σε δωμάτιο του φτηνού ξενοδοχείου Βόλνεϊ.

Λέγεται ότι τελευταία της αναζήτηση ήταν αν ο

αγαπημένος της Ε. Χέμινγουεϊ την αγάπησε ποτέ ή

όχι.

Παθιασμένη με θέματα Πολιτικών Δικαιωμάτων, δύο

χρόνια πριν τον θάνατό της, κληροδοτεί το σύνολο των

λογοτεχνικών και πνευματικών της δικαιωμάτων στον

Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ μετά την δολοφονία του οποίου,

 η περιουσία παραδόθηκε στο National Association for

the Advancement of Colored People όπως η ίδια είχε

ορίσει.

 τα ποιήματα, στο τεύχος

© Assimina