παρένθεση .

23.

στα δύο τμήματα της Α τάξης που μπήκα σήμερα, κάλεσα τους μαθητές να ανοίξουν και να ξεφυλλίσουν το βιβλίο της γεωγραφίας για να το γνωρίσουν

πολλά βιβλία σας, είπα, μαραζώνουν από μοναξιά στις τσάντες ή τα γραφεία, τα τραπέζια σας

νόμιζα πως θα περιγελούσαν το σχήμα λόγου που χρησιμοποίησα για να δείξω την κατάσταση

λάθεψα

το διάβασα στα μάτια τους

σε άλλη περίπτωση κάποιος θα πέταγε μια ατάκα, ένα γελάκι κι η στροφή θάχε γίνει

όπως στο ένα από τα δύο τμήματα

κάποιος πρόσθεσε ένα ταυ στο ρήμα που παρότρυνε κι εγένετο θέμα ευφορίας και γέλωτος

ξεφτιλίστε
δεν έγινε τίποτε κακό
δεν κόλλησα στο θέμα

οφείλω ωστόσο να έχω εμπρός μου όλες τις εκδοχές να προλαβαίνω τα άσχημα αν και εφόσον αυτά υπάρξουν...

αργότερα κι αφού ξεφυλλίζοντας το βιβλίο βρήκαμε τα κοινά με το αντίστοιχο μάθημα του δημοτικού -θεωρώ αναγκαία την κατάδειξη της συνέχειας- στην προσπάθειά μου να μεταφέρω στην τάξη την έννοια αλληλεπίδραση, ξεκίνησα από το φαινόμενο γέννεσης των βουνών αλλά και αυτό της αλυσίδας της ζωής, δίνοντας προτεραιότητα στη φύση

με αφορμή παρατήρηση μαθητή, αναφέρθηκα στις μεγάλες πυρκαγιές στη Ρωσία φέτος και την αύξηση (έγινε;) της τιμής των σιτηρών, πιάνοντας και το θέμα στην οικονομία

σύντομα, αγγίξαμε το ζήτημα της γενετικής, αποκαλύπτοντας στα μάτια τους -τους ήταν εύκολο- το πως είχα στοιχεία για την εμφάνιση των γονιών τους, τα χαρακτηριστικά τους

ευθυμήσαμε ακόμη περισσότερο σαν τους είπα πως ακόμη κι οι χειρονομίες τους, αν έψαχνα στο περιβάλλον τους, θα ανήκαν σε κάποιο κοντινό τους πρόσωπο

οι ίδιοι οι μαθητές, συμπλήρωναν ήδη τις σκέψεις με παραδείγματα

στόχος μου ήταν να φτάσω στην συναισθηματική ή άλλη τέτοιου είδους επίδραση του ενός στον άλλον και να μιλήσω μέσα από τους στίχους του Νικηφόρου Βρεττάκου στο: μικροί γαλαξίες, για την δυσκολία αλλά και την αναγκαιότητα και αξία της συνεργασίας και τη θέση μας μέσα σε μια τέτοια κατάσταση, την συνύπαρξη, επιρροές κι ευθύνες

έτσι προχωρούσα, υποδεικνύοντας με ερωτήσεις και την συναισθηματική, ψυχολογική και διανοητική επιρροή μεταξύ μας

"σήμερα δεν θα κάνουμε μάθημα;", ακούστηκε η ερώτηση από το πρώτο θρανίο

κάνω μάθημα, απάντησα λιγάκι απορημένη, λιγάκι πειραγμένη, λιγάκι δασκάλα...

να μη ξεχνώ: το αυτονόητο είναι αυτό που η μάζα αντιλαμβάνεται...