ΔΙΛΗΜΜΑ, Dorothy Parker

ΔΙΛΗΜΜΑ [μτφρ.: Ασημίνα Λαμπράκου]

Ήπια αν ήμουν, και γλυκιά,

Και την καρδιά μου των ποδιών σου έστρωνα ποδιά,

Και τις πιο φιλικές μου σκέψεις σε σένα οδηγούσα,

Και τ' άνετά σου ψέματα γι αληθινά περνούσα·

"Ναι" αν επρόκειτο να ψιθυρίζω, και μετά

"Πόσο αλήθεια, αγαπητέ," και "Ναι," ξανά,

Και τη ματιά μου διακριτικά χαμηλά κρατούσα,

Κι ασπρουλιάρικα στη δυσαρέσκειά σου ριγούσα,

Κι αν φύλαγα τα λόγια μου κρυφά

Αγάπη μου, θα 'τρεχες μακριά!

Αν ήταν αδύναμη να είμαι και τρελή,

Και την καρδιά μου να μοιράζω με κάθε μουστερή,

Αλλά στον τοίχο χτυπούσα το κεφάλι

Όποτε εσύ έφευγες πάλι και πάλι·

 Αν επρόκειτο να αμφιβάλω και να σε χλευάζω εγώ,

"Αντίο!" αν στρίγγλιζα κι ήμουν ακόμη εδώ,

Και τη χαρά ακρωτηρίαζα, κι έσβηνα τη σιγουριά–

Καπνός θα γινόσουν, θα σ' έχανε η ματιά.


[πρώτη δημοσίευση στο Dimart blog, 11 Φεβρουαρίου 2017
περιέχεται στο: Ντόροθι Πάρκερ - ΠΟΙΗΜΑΤΑ, μετάφραση Ασημίνα Λαμπράκου
σε δωρεάν διανομή στο διαδίκτυο]

Dilemma

If I were mild, and I were sweet,

And laid my heart before your feet,

And took my dearest thoughts to you,

And hailed your easy lies as true;

Were I to murmur "Yes," and then

"How true, my dear," and "Yes," again,

And wear my eyes discreetly down,

And tremble whitely at your frown,

And keep my words unquestioning

My love, you'd run like anything!

Should I be frail, and I be mad,

And share my heart with every lad,

But beat my head against the floor

What times you wandered past my door;

Were I to doubt, and I to sneer,

And shriek "Farewell!" and still be here,

And break your joy, and quench your trust-

I should not see you for the dust!

[οφειλές]

[μερικές φορές, όχι απλώς μια λέξη, αλλά κι ένα μόνο γράμμα έχει σημασία

Μαρία Ανδρεαδέλλη]

© Assimina